Kolki.

Mały jest dopiero niecałe 3 tygodnie na świecie,
a przeszliśmy już wiele: szpital i tą całą żółtaczkę
(jutro pobieranie krwi i wynik bilirubiny),
pęknięcie sutka (nadal z nim walczę),
zator w piersi (już zażegnany, na szczęście).
A teraz znowu COŚ. Mianowicie: KOLKI.

Już w szpitalu złapał pierwszą kolkę:
wtedy coś zjadłam, nieświadomie.
Teraz kolki dopadają go non stop.
Kiepsko odbija, dużo i łapczywie je,
do tego niedojrzałość układu pokarmowego.
Przepis na kolki gotowy.

Mam dwie nocki z głowy.
Wczoraj późnym wieczorem mąż zastał mnie
siedzącą na łóżku z Jarusiem na rękach.
Po prostu bałam się go odłożyć.
Bałam się że znów uleje, że znów się rozpłacze,
że znów nie pośpi i do kolki dojdzie zmęczenie.
Także siedziałam jak sierotka_marysia,
żeby tylko Maluch się troszkę wyspał.
...
Dziś też Mały płacze, śpi parę minut i się budzi,
ulewa... W sumie to chlusta, a nie ulewał.
Przebierałam go chyba z pięć razy.
Było widać że się męczy :-(
Rurka Windy poszła w ruch.
Ulżyło. I to jak!
Szczegóły zostawię dla siebie,
bo to nic przyjemnego.

Mimo wszystko poszliśmy na spacer. Spał.
Niestety spacer krótki, bo wiedziałam że jak ulał,
to wcześniej rozlegnie się alarm że chce jeść.
Tak też było. Pod samym domem, gdy wnosiłam zakupy.
Alarm na całą dzielnicę - wszyscy muszą wiedzieć,
że Jaruś wrócił ze spaceru i jest głodny.

Po powrocie powtórka z rozrywki:
ulewanie, brak snu, prężenie ciałka.
Z pomocą przyszły kropelki:
Infacol i BioGaja.
Na razie się nie wypowiadam,
nie chcę chwalić dnia przed zachodem słońca...

(drzemka na mamie...)

Jakie mam przemyślenia po dzisiejszym dniu?
Wszystko co sobie zaplanowałam w czasie ciąży szlag trafił.
Życie z Maleństwem weryfikuje plany.
Kij z tym czy Maluch przyzwyczai się do zasypiania na mnie,
czy przywiąże się do smoczka, czy będzie chciał spać ze mną w łóżku...
Najważniejsze żeby mu było dobrze tu i teraz.
Najważniejsze żeby przynieść mu ulgę w cierpieniach.
No i ważne żeby dał mamie pospać chociaż godzinkę,
co by mama miała siłę na kolejne dni...