O kawie przy kawie

Siedzę i popijam swoją ukochaną Inkę, tym razem mleczną...
W moim ulubionym czarno-czerwonym, kwadratowym kubku.

Przed ciążą piłam kawę, i to dosyć często.
Głównie w kawiarni z przyjaciółką ze studiów.
Brałyśmy na wynos lub na miejscu, choć częściej to drugie.
Na ulubioną kawiarnię wybrałyśmy sobie Columbusa.
Starbuksów wtedy jeszcze w Polsce nie było.
A jak się pojawiły, to nadal wolałyśmy Columbusa. 
Miałyśmy nawet swój zwyczaj, tadycję.
Nie ograniczałyśmy się do jednej kawiarni,
odwiedzałyśmy wszystkie możliwe Columbusy w mieście :)
Prawie za każdym razem inne miejsce.
Miałyśmy karty stałego klienta, zbierałyśmy naklejki.
Bardziej dla samego zbierania niż żeby dostać coś tam darmowego.
A gdy jedna zauważyła u drugiej "nadprogramową" naklejkę,
wtedy FOCH, "zdradziłaś mnie! byłaś w columbusie z kimś innym!"
i ŚMIECH. Ach - żarty i żarciki...
W kawiarni potrafiłyśmy siedzieć godzinami:
gadać o wszystkim i o niczym i po prostu cieszyć się swoim towarzystwem.
Przez pewien czas testowałyśmy też różne kawy, żeby znaleźć tą 'najulubieńszą'.

Za domową kawą nie przepadałam. Pijałam, ale to nie było to samo... 

(źródełko)

A teraz?
Nie piję kawy. W ogóle! Znaczy "normalnej" kawy nie piję.
Za to namiętnie żłopię kawusię zbożową :)
Już dawno, daaawno temu, ustaliłam sobie w głowie, że w ciąży "normalnej" kawy pić nie będę.
Nawet jeśli inni twierdzą że nie jest szkodliwa. Nawet jeśli mówią że jedną słabszą dziennie można.
Nie piję, koniec kropka.
Dlaczego?
Po pierwsze tak sobie ubzdurałam.
Po drugie możliwe że nie jest szkodliwa, ALE możliwe że jednak jest.
Po trzecie moja była szefowa będąc w ciąży wypijała kilka kaw dziennie
(na co robiłam wielkie oczy ze zdziwienia) - dziecko urodziło się z wadą serduszka...
Po czwarte: wróć do punktu pierwszego ;)

Rozkochałam się natomiast w Ince.
Takiej smakowej, sypanej, zalewanej wodą i mlekiem.
Chyba każdy smak już miałam: karmelową, mleczną i wanilię z pomarańczą.
PYCHOTAA!!!
I mimo że zawiera odrobinę cukru - nie zrezygnowałam z niej mimo cukrzycy.
Cukru mi jak na razie nie podnosi, przynajmniej nie ponad normę.
A jak zacznie podnosić, to po prostu zmniejszę ilość łyżeczek.
Zrezygnować nie zrezygnuję.
A gdy mąż wypije całe domowe zapasy mleka, nie zostawi mi ani kropli
i nie mam jak zrobić sobie swojej Inki, wtedy jestem na prawdę wściekła.
Wściekła, bo Inka to jak dla mnie jedyny przejaw normalności.
Jedyny, przy całej tej cukrzycowej diecie głodówkowej.
Taka moja odskocznia, chwila tylko dla siebie...

A w przyszłą środę wybieram się z przyjaciółką do Columbusa :)
I kawy nadal nie wypiję, czekolada też odpada bo wiadomo - cukry.
Pozostaje mi chyba tylko herbata. Ale nie narzekam.
Ważne że gdzieś wyjdę, ważne że z Ewką, ważne że do Columbusa.
Jak kiedyś :)
Nie mogę się już doczekać !!!

Oby do środy... :)

A Wy pijecie/piłyście kawę w ciąży???


PS. Tak, lekka reklama. Ale nie, nikt mi za to nie płaci (choć może powinien? :D). Po prostu jak coś lubię, to już lubię, na całego. I nie widzę sensu ukrywania tego. Jak nie lubię, to też tego nie kryję. Z ludźmi mam tak samo - nie kryję swoich uczuć... Taka już jestem!