Plan powrotu...

Mam kryzys. Gorszy dzień jak nic. Znowu...

Zaczęło się od snu.
Nie pamiętam dokładnie co mi się śniło... Wiem tylko tyle, że rano, po tym śnie myślałam nad tym, że z jednej strony po tak długiej głodówkowo - cukrzycowej diecie chciałabym zjeść np. ciasto, tonę owoców, kisiel, batonika... No ale z drugiej strony skoro chcę wrócić do daaawnej sylwetki, to o obżeraniu się nie ma mowy... Dieta! Z resztą i tak planuję karmienie piersią, a to samo z siebie wprowadza pewne ograniczenia.

Później myślałam o tym, że muszę kupić trochę słodyczy dla M. do szpitala, w końcu poród trochę trwa, a to tylko mi nie będzie wolno jeść (takie są wymogi w szpitalu - w razie komplikacji i konieczności cięcia ciężarna musi być na czczo). M. wspierając mnie wytrwale, masując obolałe plecy i patrząc na moje porodowe zmagania na pewno zgłodnieje dlatego kupię mu trochę przekąsek, ulubiony napój i zapakuję do torby szpitalnej. Wiem, wiem - w szpitalu są automaty. No ale na pewno M. zrobi się miło jak będzie wiedział że o nim pomyślałam.

Następnie przypomniały mi się słowa położnej mówiące o tym, że większość kobiet po porodzie myśli o tym żeby się porządnie... najeść, w końcu poród to ogromny wysiłek fizyczny, a co za tym idzie wydatek energetyczny (podobno porównywalny z biegiem w 40km maratonie).
No i wtedy przez moment napadła mnie myśl - "Może i dla siebie zapakuję jakieś pyszności do torby? Najlepiej wszystkie niezdrowe i słodkie rzeczy świata...". 
Na szczęście przyszedł głos rozsądku, który przypomniał że karmienie piersią, no i chęć zrzucenia nadprogramowych kilogramów. Dostałam porządnego "strzała" w potylicę od własnego głosu rozsądku. Otrząsnęłam się.
...
Ale nadal jakoś tak dziwnie... Bo z jednej strony po tak długim poście na prawdę chciałabym coś zjeść, coś niedozwolonego, tak dla zdrowia psychicznego, żeby nie zwariować.
Z drugiej strony nie wiem dokładnie jak powinna wyglądać dieta kobiety karmiącej. Każdy mówi co innego... No ogólnie wiem- trzeba jeść, jeść i to zdrowo. No ale niektóre produkty mogą powodować kolki, inne mogą uczulać. W najbliższym otoczeniu mam dwa fronty... Teściowa twierdzi że nie wolno np. cytrusów, kwaśnych potraw (o barszczu i pierogach mogę zapomnieć, a to chyba jedyne potrawy z wigilijnego stołu które lubię), o pomidorówce, naleśnikach i czekoladzie też mogę tylko pomarzyć... Moja mama z kolei uważa, że można jeść wszystko, że jak dziecko będzie miało mieć kolkę to i tak ją będzie miało, niezależnie od diety. W końcu ona będąc w ciąży jadła wszystko - moja siostra się darła, wprowadziła dietę eliminacyjną - siostra nadal się darła...
Kogo słuchać? No chyba najlepiej będzie słuchać swojego instynktu... bo inaczej można zwariować. Instynkt podpowiada, że od razu powinnam stosować restrykcyjną dietę, a dopiero później wprowadzać niektóre potencjalnie źle działające potrawy i produkty. Tylko tak od razu się dowiem co szkodzi Małemu. Bo gdybym jadła wszystko i dopiero później wprowadzała dietę eliminacyjną, wtedy o wiele trudniej byłoby mi ustalić co tak na prawdę zaszkodziło... Co o tym myślicie? Proszę, aby mamy karmiące podzieliły się swoimi doświadczeniami, bo ja na prawdę nie wiem czy dobrze myślę. Nie wiem też jakich jeszcze produktów powinnam się wystrzegać. Wiem tylko, że najlepiej jeść zdrowo, unikać smażonych i ciężkostrawnych potraw, najlepsze będzie gotowane, duszone, pieczone jedzenie. Tyle wiem.

Ponadto:
Dziś odebrałam wiadomość od dalszej znajomej. Nie znamy się zbyt blisko, także otwierałam wiadomość z zaciekawieniem: "Hmm... ciekawe w jakiej sprawie do mnie pisze...". 
Chodziło o analizę składu ciała - pomiar tłuszczu, mięśni, wody, sprawdzenie kondycji, ilość kalorii które powinnam zjadać itd. Znajoma się dopiero uczy, wdraża w temat i ma możliwość przeprowadzenia takich badań za darmo i "tak sobie o mnie pomyślała". A w razie złych wyników otrzymam porady. Ble, ble, ble.
No i niestety koleżanka trafiła na mój kiepski nastrój, dodatkowo trafiła w czuły punkt... Wybuchłam.
Odpisałam tak:
"Cześć! Wybacz, ale jestem w ciąży, także moja analiza składu ciała nie ma sensu. W końcu wiadomo że mój organizm zatrzymuje dużo wody, mam też więcej tłuszczu, przed ciążą duuużo ćwiczyłam ale po 8 miesiącach mięśnie na pewno nie są już w dobrym stanie, kondycja też nijaka w końcu czuję nacisk na przeponę, wszystko mnie boli także sapię nawet gdy wstaje z łóżka no i targam ponad 2 kg Malucha pod sercem, plus płyny, łożysko i resztę ekipy. Co do diety to stosuję dietę dla kobiet w ciąży z cukrzycą, później czeka mnie dieta mam karmiących także rady też na nic mi się zdadzą. Po porodzie też odpada bo nie będę miała czasu, no i analiza nadal nic nie da, bo organizm będzie przechodził istny armagedon hormonalny ;) To że wyglądam tak, a nie inaczej nie wynika z zaniedbania - przed ciążą ćwiczyłam na fitnessie i siłowni 7x w tygodniu czasem po 2-3 godz, jadłam MEGA zdrowo (mam na ten temat sporą wiedzę) a mimo to nie chudłam. Dopiero w ciąży wyszło szydło z worka - ostra niedoczynność tarczycy. Szkoda że wcześniej żaden lekarz na to nie wpadł. No ale nic, myślę że już sobie z tym wszystkim poradzę bo znam mój organizm. Także dziękuję bardzo, ale nie skorzystam. Chociaż uważam że to bardzo fajna sprawa, pół roku przed ciążą na pewno bym skorzystała, bo mocno chciałam schudnąć przed staraniem się o dziecko. No ale myślę że łatwo znajdziesz te 3 osoby. Powodzenia! Pozdrawiam, Paulina".
W odpowiedzi przeczytałam, że koleżanka myślała że ja już urodziłam i że to nie miała być żadna aluzja. No, tak w skrócie... 
No ale ja to jednak odebrałam jako aluzję! Może niepotrzebnie, bezprawnie, bezzasadnie. 
Może za bardzo się uniosłam, może za bardzo naskoczyłam, może napisałam zbyt wiele... Może...
Ale nic na to nie poradzę. 
Gorszy dzień, uderzenie w czuły punkt, no i kryzys związany z dietą cukrzycową - to na prawdę wybuchowa mieszanka.

I tak też mam kiepski humor... 
Wiem, że ważę za dużo. Wiem, że do szczuplutkich nie należę.
Tęsknię za dawną sobą, za sobą sprzed lat. Cholernie tęsknie!
Po dzisiejszym dniu widzę też że jestem mocno przewrażliwiona.
Widzę że muszę coś z tym zrobić. Dla siebie. 
Żeby znów czuć się dobrze. Doskonale. Jak kiedyś.
Tylko że kiedyś nie wiedziałam że jest doskonale...

Muszę to też zrobić dla Malucha. 
Chcę żeby miał fajną, pewną siebie, ładną mamę. 

W głowie tworzy mi się pewien plan. 
Plan powrotu do dawnej sylwetki:
- Wrócę do diety którą stosowałam przed ciążą.
Jest to po prostu zdrowe, racjonalne, regularne żywienie.
- Znów zacznę ćpać sport. Na początku będą to spacery, 
później może ćwiczenia w domu, aż w końcu pewnego dnia
jak Maluch troszkę podrośnie wrócę do klubu fitness.
A może ćwiczenia w domu przyniosą wystarczające rezultaty? 
Zobaczymy...
- Zrobię sobie jeden wyjątkowy dzień w tygodniu. 
Dzień w którym pozwolę sobie na jakąś słodką przyjemność, ale 
nie będzie to dzień obżarstwa. 
Po prostu dzień w którym spełni się jedno z moich kulinarnych życzeń, 
odbiegających od założeń diety.

 
No ale plany planami, założenia założeniami, a jednak boję się że przez tak ubogą, okrojoną dietę jak ta cukrzycowa po porodzie rzucę się na zakazane produkty... Boję się wtedy o reakcje Małego, w końcu nie chcę żeby przeze mnie bolał go brzuszek. Boję się też o to że nie dam rady osiągnąć swojego wagowego celu.
Z drugiej strony wiem, że zdrowy styl życia wszedł mi już dawno w nawyk. W sporcie się zakochałam i czuję że ta miłość może szybko wrócić. A grzeszki? O dziwo nie ciągnie mnie aż tak do słodyczy, słodycze wydają mi się zbyt słodkie... Bardziej marzy mi się większa ilość owoców w diecie, od czasu do czasu jakieś lody, albo pizza.
Także... może nie będzie aż tak źle?