Bezsensowna bezsenność

Od jakiegoś czasu męczy mnie bezsenność.
Podobno wiele przyszłych mam tak ma,
szczególnie w III trymestrze.
Albo to stres, albo co...?
A wszyscy wokoło trąbią, żeby się wyspać póki można.
No właśnie nie można!!!
Bez sensu...
...

Późnym wieczorem mam oczy jak 5 zł, więc siedzę przy laptopie, czytam książkę, wykonuje prace domowe. Następnie przychodzi czas na tulkanie z mężem i wieczorną rozmowę. Robi się późno, mąż włącza film do spania i zasypia w ciągu 5 minut. A ja? Nic. W końcu staram się zmusić do zaśnięcia, ale nie mogę, także oglądam to co M. tam włączył, kręcę się z boku na bok, leże, gapie się w sufit i myślę. Jak już powolutku zasypiam, to za chwilę Mały się wierci i mnie rozbudza, ale trwa to chwile i w końcu odpływam. No ale oczywiście liczne nocne wyprawy do toalety wytrącają mnie ze snu... A jak jestem tak padnięta że staram się olać potrzebę fizjologiczną to za chwilę odczuwam taki ból w pęcherzu i całym dole brzucha, że już nie muszę iść do kibelka - muszę biec! Nad ranem ok. godz. 4 z kolei kot daje znać że chce jeść albo się miziać. Więc daję mu jeść, zapodaje porcję drapania i miziania, żeby czasem nie obudził męża. Wtedy też nie zawsze udaje mi się znowu zasnąć - bo i po co, skoro i tak za chwilę usłyszę budzik i krzątanie się po mieszkaniu? O 5:50 M. wstaje do pracy, więc nie śpię żeby spędzić z nim jeszcze chociaż tych parę chwil podczas gdy się szykuje. Z resztą szykuje się tak głośno, że musiałabym być głucha, albo na prawdę mega meeeega zmęczona żeby nic nie słyszeć*. Ale rozumiem, że inaczej się nie da, w końcu trzeba sięgnąć po kubek na kawę i wykonać inne poranne czynności, a nie ma czasu żeby chodzić na paluszkach i uważać na każdy ruch. Równocześnie z tatą lub chwilę przed nim wstaje Maluch i robi sobie w brzuchu małe rodeo. Między 6:10- 6:20 małż (skrót od małżonek) wychodzi do pracy, więc myślę że się położę, ale NIE bo wtedy synu znowu daje o sobie znać. Na szczęście rusza się delikatnie, gilgocze mamusie, a nie kopie, więc w końcu zasypiam. Ale nie jest to długa drzemka, bo o 7:30 dzwoni budzik - trzeba zapodać sobie tabsa na tarczycę, odczekać pół godziny, w tym czasie zmierzyć cukier na czczo, po czym przygotować i zjeść śniadanie ok godz. 8. Po śniadaniu się kładę, ale tylko na godzinę, bo po godzinie muszę mierzyć cukier... Później bez sensu spać, bo już przecież 9:00, a jest tyyyyle do zrobienia. Z resztą mogłabym spać wtedy tylko dwie godziny, bo o 11 czas na drugie śniadanie, później mierzenie. Po mierzeniu trzeba zacząć robić obiad, żeby przed 14 się wyrobić... No ale nie powiem - czasem korzystam z tych 2 godzin bo innego wyjścia nie ma - powieki same opadają, nawet zapałki nie dałyby rady ich podtrzymać...
I tak praktycznie codziennie...

* Czasem zdarza się tak, że jestem MOOOCNO padnięta, wtedy przesypiam zachcianki kota, oraz moment w którym M. szykuje się do pracy i wychodzi. Jestem wtedy tak nieprzytomna, że później za chiny nie pamiętam buziaka którego od zawsze dostaję co rano od męża. A potem cały dzień jest mi z tym źle, bo buziak (a w sumie dwa buziaki - jeden dla mnie, drugi dla brzusia) to najważniejsza część poranka.

Ech...


PS. Wczoraj otrzymałam dwa zdjęcia z darmowej sesji zdjęciowej, z której można było skorzystać na konferencji Mamo to ja. Jedno z nich dodam Wam tutaj, a niech Wam będzie ;)

I może nawet ustawie to zdjęcie jako baner na blogu... Co o tym myślicie?

Autorką zdjęć jest Monika Libera (jeśli Pani tu zajrzy, to serdecznie pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję :)) ze studia Mamastudio :) **
http://mamastudio.art.pl
Fotki są super! Na prawdę piękne!!!
Może jak Juniorek się urodzi to wybierzemy się na dzidziową sesję do Pani Moniki? Kto wie :)

Na drugie zdjęcie musicie poczekać do kolejnego wpisu :P

** taka tam mini reklama... Ale skoro ktoś jest w czymś na prawdę dobry, to dlaczego miałabym go nie chwalić i nie polecać?

Buziaki i uściski 

Acha, no i przypominam o rozdaniu!!! ;)